Een witte Berlingo kwam aangereden, snel even kennis maken en achter de jonge knul aan, hij had bemiddeld voor zijn oma, die de eerste eigenaresse is vanaf 1977.
Ik rij door de wijngaarden, prachtig gezicht zo in februari, al die kronkelende aangebonden en gesnoeide druiveranken, en kom aan op een echt wijndomein, wat van vader op zoon al jaren een echte bloeiende ondernemeing is.
Daar op het binnenplein staat de blauwe besteleend, wat zijn dat altijd enerverend momenten, na zo'n lange rit! Oma komt naar buiten, begroet haar, ze wijst naar de schuur waar ze de bestel altijd had staan en 1 keer in de week een ritje van een luttele 10 km. maakte naar de lokale markt. En dat nog tot 2012! Ca existe encore!
Een kleine testrit wou ik nog wel even maken, al is het alleen nog om even te genieten van het 2cv-rijden door de wijnvelden. Met een grote glimlach...Nog even het ritueel aan de keukentafel, de hele familie zat erbij, en het geld werd geteld, daarna nog een keer door de andere zoon, toen oma, en over de schouder meekijkend de schoondochter, toen zei ik maar voor de grap tegen Sébastien allez comptez, en -jawel- hij ook nog een keer tellen....
Een hele enveloppe met alle onderhoud van de auto werd me overhandigd, en de kilometerstand van 111.000 en nog wat, was zo vast te stellen. Koffie op, en nu kwam er al drank op tafel, eh 10.00 zaterdagochtend? lijkt mij geen goed idee, hier heb ik maar voor bedankt.
Ze hadden wel bijzondere flessen met drank, zelfgestookt natuurlijk, ik had er 4 voor mijn neus staan, keuze genoeg zou je zeggen... er zat een volgroeide peer in en in de andere een druivetros. De jonge vrucht wordt in de hals van de fles gestopt en groeit zodoende door in de fles (die aan de boom is aangebonden). "Hang hem niet in de zon", werd verteld.... "en op de kop zodat het vocht eruit kan", zodat de vrucht niet kan rotten.
Met mijn hoveniersachtergrond ga ik dit thuis ook maar eens proberen.
à votre santé,
Casper Pasman
Le Marchand.
