Garagevondst: AK350 !

Afgelopen maand nog getipt voor een mooie originele AK350 uit 1967.

Bij aankomst in de ruige binnenlanden van de Ardèche, bleek deze 3cv sinds 2005 in handen te zijn van een garagehouder, die de bestel altijd in onderhoud heeft gehad. Hij kon de complete historie dan ook toelichten.

Van origine komt de bestel van garage Bonnet in Aubenas (die overigens nog steeds bestaat). Op de terugweg ben ik nog even langs deze garage gereden en trof daar een ludieke reclame van deze garage aan op een HY bus

 

Op de Carte grise staat "neuve", het gaat hier dus om een AK350 van de eerste eigenaar, uniek!In de laadbak lag nog een houten beschermplaat, toen ik die optilde , kon ik mijn ogen niet geloven... gewoon nieuw! Nooit wat op gelegen!

 

Leuk détail was ook de voorbumper die, typerend voor de AK350, werd meegespoten in dezelfde kleur. Ook deze zit er deukvrij op.

De koop was snel geloten. Als extraatje nog een verse APk contrôle Technique en een kleine onderhoudsbeurt.
Geweldig die Fransen....
 
De AK350 is reeds verkocht, op zoek naar nieuwe wonderen.

 

Mehari afleveren Golfe Juan

Onlangs voor een klant een gifgroene Mehari afgeleverd aan de Middelandse Zee, nabij Cannes in Golfe Juan. De Mehari had al veel bekijks op de Nederlandse wegen, maar des te meer ik naar het zuiden met deze groene kikker merk je dat ze ook zeer geliefd zijn bij onze zuiderburen, waar toch -eerlijk gezegd- de mehari meer thuis hoort.
Aangekomen in Golfe Juan, ik heb mijn GPS altijd op "vrachtwagen" route zodat ik ervan uit kan gaan dat mijn "vriendin" blindelings te vertrouwen is, reed ik mijzelf toch klem met de lange trailer...

Er kwam een Fransman naar mij toe en zei dat ik absoluut nietverder kon, en belde meteen la police. Politie? zei ik, dat hoeft nu ook weer niet?!  Oui, oui, die regelt het verkeer zodat je rustig kunt draaien en insteken, want ze rijden hier als gekken in deze kustplaatjes.

Dus ik de eigenaar gebeld van het huisjespark, de bestemming van de mehari, en uitgelegd dat we hier de Mehari gingen lossen en dan rijden naar het aflever adres. Enkele minuten later kwam het krasse baasje, al ver in de tachtig, ook even het verkeer regelen met zijn stok, naast de politie!

Goed, trailer gedraaid met een zwetend voorhoofd, Mehari afladen, politie bedanken, en met de Mehari achter het mannetje aan. Wel een hele leuke ervaring om met 30 graden in een mehari door een vissersdorpje te rijden, wat anders dan een rit van 2 dagen in een stijve VW LT.

Terug kreeg ik een lift van hem, en hij vertelde me dat hier 60 jaar geleden nog de pakezels over deze smalle, slingerende, stijle weggetjes liepen, dat het er toen heel rustig en gemoedelijk aan toe ging. Totdat de Côte d'Azur, ontdekt door het massatoerisme, deze pakezels in sneltreinvaart verruilde door vele modernere varianten...

Na heel wat informatie van opa had hij me afgezet en heb ik een goede parkeerplaats gezocht en eerst maar even naar het strand te gaan. Om daarna mijn reis voort te zetten naar de Vaucluse, om een HY, AMI 8 en een besteleend te laden.

AZU 250 van Frans wijndomein Indre-et-loire (37)

Afgelopen februari in de Loire-streek geweest om een vergeet-me-niet-jes-blauwe besteleend 250 op te laden. Aangekomen in het dorpje kwam ik niet verder dan het kerkplein, de navigatie wist het adres niet te vinden, dus even bellen naar Sébastien, en wachten. Ondertussen kon ik mooi even naar de bakker tegenover de kerk, om een paar croissants aux amandes te halen voor ontbijt, en een appeltaart voor thuis.

Een witte Berlingo kwam aangereden, snel even kennis maken en achter de jonge knul aan,  hij had bemiddeld voor zijn oma, die de eerste eigenaresse is vanaf 1977.
Ik rij door de wijngaarden, prachtig gezicht zo in februari, al die kronkelende aangebonden en gesnoeide druiveranken, en kom aan op een echt wijndomein, wat van vader op zoon al jaren een echte bloeiende ondernemeing is.

Daar op het binnenplein staat de blauwe besteleend, wat zijn dat altijd enerverend momenten, na zo'n lange rit! Oma komt naar buiten, begroet haar, ze wijst naar de schuur waar ze de bestel altijd had staan en 1 keer in de week een ritje van een luttele 10 km. maakte naar de lokale markt. En dat nog tot 2012! Ca existe encore!

Een kleine testrit wou ik nog wel even maken, al is het alleen nog om even te genieten van het 2cv-rijden door de wijnvelden. Met een grote glimlach...

Nog even het ritueel aan de keukentafel, de hele familie zat erbij, en het geld werd geteld, daarna nog een keer door de andere zoon, toen oma, en over de schouder meekijkend de schoondochter, toen zei ik maar voor de grap tegen Sébastien allez comptez, en -jawel- hij ook nog een keer tellen....

Een hele enveloppe met alle onderhoud van de auto werd me overhandigd, en de kilometerstand van 111.000 en nog wat, was zo vast te stellen. Koffie op, en nu kwam er al drank op tafel, eh 10.00 zaterdagochtend? lijkt mij geen goed idee, hier heb ik maar voor bedankt.

Ze hadden wel bijzondere flessen met drank, zelfgestookt natuurlijk, ik had er 4 voor mijn neus staan, keuze genoeg zou je zeggen... er zat een volgroeide peer in en in de andere een druivetros. De jonge vrucht wordt in de hals van de fles gestopt en  groeit zodoende door in de fles (die aan de boom is aangebonden). "Hang hem niet in de zon", werd verteld.... "en op de kop zodat het vocht eruit kan", zodat de vrucht niet kan rotten.

Met mijn hoveniersachtergrond ga ik dit thuis ook maar eens proberen.

à votre santé,
Casper Pasman
Le Marchand.

Dorpje loopt uit bij opladen HY

Beste lezers,

Onlangs had ik een afspraak in de Aveyron om een HY uit de schuur te trekken die daar al sinds 1988 bleek te staan. Ik had al een HY op mijn 12 meter lange trailer, en bij aankomst, na heel wat geslinger aan de rand van het boerendorpje: eerst maar even bellen voordat ik me helemaal klem rijd.

Ik kreeg oma aan de telefoon en ze zei gelijk 'oui je vous passe mon mari', daaropvolgend opa aan de telefoon, die wel eersteven bij me kwam waar ik stond.
Een kleine grijze Peugeot 204 kwam aangereden, aan het geluid te horen nog in zijn tweede versnelling?!

 

Even handjes schudden, en zag het Fransmannetje al bedenkelijk kijken naar mijn combinatie. "Montez", dus ik bij hem in het autootje door het dorpje. Aan de andere kant van het gehuchtje stond de grote kapschuur met de HY. Onderweg heb ik even goed opgelet en de smalle route door het dorp moest te doen zijn. Ondertussen was de schoonzoon ook gearriveerd en kon trekker rijden, ideaal om de HY van zijn plek te krijgen.

Helaas was er al een keer gesleept aan de bumper van de Citroenbus, en dus lekker uit zijn fatsoen getrokken. Ook dit keer werd er met de Franse slag een touw aan vast geknoopt.

Ik moest gaan sturen in de HY, dit zijn altijd de hilarische momenten van zo'n reis: de buurt is op zaterdagochtend al uitgelopen, kijken hoe die Hollander die bus op zijn trailer krijgt, en ik zit in een stoffige bak gesleept door een ronkende tractor.

We kregen hem snel opgeladen met behulp van mijn sterke Ramsey lier, alles goed vast, en op naar de bekende keukentafel, dit keer koffie en chocolaatjes.

Ik moest even wachten, en lachen, want er kwam nog een familielid die wel ervaring had met de papieren invullen, het leek wel Elvis himself maar dan in Franse uitvoering: vetkuif, bakkebaarden en gouden smeedwerk, rustend op zijn krullende borstharen!

Ok, papierwinkel invullen, betalen en weer richting Nederland met onderweg weer een hoop bekijks.

De kromgetrokken bumper ligt als souvenir bij mij thuis, en is reeds vervangen door een mooie rechte voorbumper.