Onlangs had ik een afspraak in de Aveyron om een HY uit de schuur te trekken die daar al sinds 1988 bleek te staan. Ik had al een HY op mijn 12 meter lange trailer, en bij aankomst, na heel wat geslinger aan de rand van het boerendorpje: eerst maar even bellen voordat ik me helemaal klem rijd.
Ik kreeg oma aan de telefoon en ze zei gelijk 'oui je vous passe mon mari', daaropvolgend opa aan de telefoon, die wel eersteven bij me kwam waar ik stond.
Een kleine grijze Peugeot 204 kwam aangereden, aan het geluid te horen nog in zijn tweede versnelling?!
Even handjes schudden, en zag het Fransmannetje al bedenkelijk kijken naar mijn combinatie. "Montez", dus ik bij hem in het autootje door het dorpje. Aan de andere kant van het gehuchtje stond de grote kapschuur met de HY. Onderweg heb ik even goed opgelet en de smalle route door het dorp moest te doen zijn. Ondertussen was de schoonzoon ook gearriveerd en kon trekker rijden, ideaal om de HY van zijn plek te krijgen.
Helaas was er al een keer gesleept aan de bumper van de Citroenbus, en dus lekker uit zijn fatsoen getrokken. Ook dit keer werd er met de Franse slag een touw aan vast geknoopt.
Ik moest gaan sturen in de HY, dit zijn altijd de hilarische momenten van zo'n reis: de buurt is op zaterdagochtend al uitgelopen, kijken hoe die Hollander die bus op zijn trailer krijgt, en ik zit in een stoffige bak gesleept door een ronkende tractor.
We kregen hem snel opgeladen met behulp van mijn sterke Ramsey lier, alles goed vast, en op naar de bekende keukentafel, dit keer koffie en chocolaatjes.
Ik moest even wachten, en lachen, want er kwam nog een familielid die wel ervaring had met de papieren invullen, het leek wel Elvis himself maar dan in Franse uitvoering: vetkuif, bakkebaarden en gouden smeedwerk, rustend op zijn krullende borstharen!
Ok, papierwinkel invullen, betalen en weer richting Nederland met onderweg weer een hoop bekijks.De kromgetrokken bumper ligt als souvenir bij mij thuis, en is reeds vervangen door een mooie rechte voorbumper.
